foto van het najaar van 2008

Deze foto (herfst 2008) laat mijn dilemma perfect zien.

Wat valt op als je er goed naar kijkt? Kijk maar eens naar het ijs! Mijn slanke vriendin (de blonde) heeft in haar hele leven nog niet één keer caloriën geteld of gelijnd. Ze eet wat ze wil, maar komt toch geen grammetje aan.

Ik daarentegen had bij iedere hap een slecht geweten en kon nog niet eens fatsoenlijk van dat ene bolletje ijs genieten. Ik moest mijzelf altijd beperken, omdat ik altijd met een of ander dieet bezig was en dat mij voortdurend bezighield. Toch hebben alle dieeten mij – ondanks de nodige discipline – niet geholpen. En dat lag eraan – ik weet dat nu helemaal zeker – dat mijn stofwisseling toen te traag was.

Dit ben ik

Als ik me toevallig niet met mijn probleemzones bezig houd ;-), gaat mijn onverdeelde aandacht naar mijn 12-jarige zoon. Hij komt langzamerhand in de puberteit en jaagt me regelmatig op de kast. Maar meestal is hij mijn 'zonnetje'. Ik werk als directiesecretaresse voor een groot bedrijf. Mijn baan bevalt me goed, het salaris is in orde en mijn collega's sympathiek.

Dat klinkt niet bijzonder spannend nu ik het zelf lees, maar mijn dag is goed gevuld en ik heb veel te weinig tijd voor mijzelf en mijn hobbies. Eerlijk gezegd ben ik meestal zo uitgeteld dat ik 's avonds voor de TV neerplof. Natuurlijk spreek ik ook graag met mijn vrienden af.

En op sportgebied? Helaas heb ik nooit een sport gevonden, die me echt kan boeien. Het zou ook al te mooi zijn als ik er lol aan zou beleven om 's avonds naar een fitnesscentrum oid te gaan. Sommige mensen genieten misschien van een uur hardlopen na hun werk, ik niet. Ik heb het geprobeerd; mij zelfs vol enthousiasme een duur joggingpak en op maat aangepaste loopschoenen gegund. Maar al na de tweede poging kon ik vaststellen dat lopen niks voor mij is. Daarmee wil ik u niet ontmoedigen; sport is zeker heel goed bij het afvallen en voor de gezondheid in het algemeen. Maar mij interesseert het nou eenmaal absoluut niet.

 

terug naar de beginpagina